💜 De druk eraf 💜
Dit weekend ging ik ons paard Zazu ophalen. Ze heeft de afgelopen maanden in training gestaan omdat ik graag iets nieuws wilde leren; western! Super leuk maar ik moet enorm wennen. Veel dingen zijn precies het tegenovergestelde als wat we met dressuur doen. Ik voel me net een beginnend ruiter. Daar is op zich natuurlijk niks mis mee….ware het niet dat ik graag goed wil kunnen rijden. Dat geldt niet alleen voor dressuur maar ook voor western. Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan, is een bekende uitspraak van pipi Langkous. Die uitspraak is ook enigszins op mij van toepassing. Alleen lijk ik wel te denken dat ik het nooit gedaan heb dus dat ik het dan meteen uitzonderlijk goed kan. No pressure verder 😅
Natuurlijk lukt dat helemaal niet en moet ik mijn lat enorm naar beneden bijstellen. Over geen druk gesproken, dat is precies wat je doet bij western rijden. Rijden zonder druk op de teugels. Alles moet los hangen en ook dat is het tegenovergestelde van wat ik gewend ben van dressuur rijden. Een leuke uitdaging want zoals veel van onze clienten inmiddels weten en ervaren is dat “controle” niet bestaat. Je hebt geen controle op het leven en dus ook niet op een paard. De teugels letterlijk laten vieren tijdens de western was nog wel een dingetje… want stel je voor dat ze iets geks doet, dan heb ik geen controle 🫣 never mind dat Zazu 800 kilo weegt… de druk eraf dus. Ook van die teugels.
Afijn, dit weekend gingen we haar dus ophalen. De training zit erop en dus kon ze mee naar huis. Zazu ging voorheen prima de trailer op. Ik ging dus wel eens even laten zien dat dát ook iets is wat Zazu en ik goed kunnen… iets met hoge lat en hoge druk 😏 uiteraard ging het voor geen meter. En hoe meer het niet lukte hoe meer ik de druk ging opvoeren. Zowel op mezelf als op Zazu en ook op mijn vriend Jan. Je kunt je natuurlijk voorstellen dat dit écht fantastisch verliep 😇 Zazu ging alleen maar verder van de trailer weg en er kwamen uiteraard steeds meer mensen kijken (again, no pressure 😁) na een uur stoeien met mijn trekpaard vroeg ik uiteindelijk de trainer om hulp. Zazu ging echt de trailer niet op. In mijn hoofd wist ik dat dit kwam omdat ik de druk opvoerde, in mijn gedachte en op het halstertouw, het moest en zou lukken.
De trainer zei uiteraard direct dat ik de druk van het touw moest halen maar vooral de lat lager leggen. Elk stapje vooruit is de goede kant op. Ik wéét dat, ik train mijn paarden dagelijks, maar ik wilde zo graag laten zien dat ik het kon dat ik juist het tegenovergestelde deed.
Herken jij dat ook dat je de druk voor jezelf opvoert? Toen de trainer mij een spiegel voor hield kon ik de druk er direct afhalen. En voila… Zazu liep de trailer op… op weg naar huis kregen we natuurlijk ook nog enorme plensbuien, donder en bliksem om de dag en mijn humeur nóg beter te maken.
Gelukkig waren we snel thuis en nadat zowel het weer als mijn eigen bui was opgedroogd kon ik Zazu rustig van de trailer halen. Omdat ik nu geen druk voelde, het niet goed hoefde te doen en geen plek was waar we naar toe moesten etc heb ik Zazu na een klein wandelingetje weer opnieuw op de trailer gezet…. En wat denk je? Ze liep zo achter me aan.
Ik ben me na dit avontuur maar weer eens bewust van hoe faalangst en het goed willen doen toch weer eens om de hoek kwam kijken. Ik dacht dat ik daar toch al wel klaar mee was. Hoe vaak hoor ik dat voorgaande zinnetje niet bij onze cliënten en studenten?! Wat ik zelf meeneem uit deze wijze lessen van Zazu is dat ik het pas goed kan doen als ik accepteer dat het “fout” mag gaan. No pressure dus 😀
