Ken je dat stemmetje in je hoofd?
Het fluistert: “Wat als ik het niet goed doe?”
Of: “Misschien moet ik eerst nog even dit of dat…”
Ik hoor het zo vaak: “dit is niet het juiste moment voor….” Vul maar in… therapie, opleiding, mijn dromen volgen, doen wat ik écht wil, me beter voelen, etc.
En voor je het weet ben je wéér een week, een maand en misschien zelfs wel jaren verder zonder actie, zonder beweging. Want je wilt het goed doen. Perfect zelfs. En stiekem ben je bang om te falen. Of om (on)zichtbaar te zijn. Of allebei.
Paarden hebben daar totaal geen last van! Paarden denken niet na over “ben ik wel goed genoeg”. Een paard denkt niet: “Zal ik die bokkensprong maken of is dat sociaal gezien onhandig?” Of “ze zullen mijn hinnik wel raar vinden dus houd ik liever mijn mond”.
Een paard doet…punt. Niet roekeloos, maar vanuit instinct, helderheid en vertrouwen in zijn lijf. Als hij valt dan staat hij op. Zonder oordeel, zonder schaamte, zonder innerlijke criticus die zegt: “wat dom! Wat zal de kudde nu van me vinden”.
Een paard is niet bezig met “het perfecte moment voor….”. Hij wacht niet af en hij bedenkt ook geen redenen waarom dat perfecte moment nooit komt. Hij beweegt als het nodig is, hij stapt vooruit en hij zoekt contact wanneer hij daar zin in heeft. Hij doet gewoon en leeft in beweging.
De eerste keer dat ik therapie gaf (en bijna afhaakte)
Ik weet nog 12 jaar geleden; allereerste keer dat ik paardentherapie gaf…
Ik had al dik 10 jaar ervaring als hulpverlener en had met de meest complexe doelgroepen gewerkt en je zou denken dat een eerste sessie in mijn eigen bedrijf toch een makkie zou zijn… nou nee, mijn hart bonsde in m’n borst.
Ik had geleerd, geoefend, gestudeerd en tóch dacht ik vlak voor die eerste sessie:
“Wie ben ik om dit te doen?”
“Wat als ik het fout doe?”
Angst, twijfel en perfectionisme, je kent het vast wel. Ik had zó makkelijk kunnen zeggen: “Laat maar. Nog niet. Ik ben er nog niet klaar voor. Dit is niet het juiste moment of ik moet eerst meer kennis/paarden/praktijkruimte etc hebben”. Maar iets in mij wist: Als ik hiernaar blijf luisteren, gebeurt er nooit iets. Dus ik ging. Adem in, deur open. Cliënt binnen. Samen met het paard in de bak. Stilte. Gesprek. En weet je? Het ging goed. Niet perfect, maar wel écht. En achteraf dacht ik: wat ben ik blij dat ik het gewoon gedaan heb.
Als ik me had laten tegenhouden door die angst, was mijn bedrijf er nu niet geweest. Dan had ik mezelf klein gehouden, op dat moment veilig misschien, maar ook leeg. Nu voel ik: elke stap die ik toen durfde te zetten, heeft iets in beweging gezet. Voor mijn cliënten. Maar ook voor mij.
De meeste groei begint op het moment dat je het toch doet met knikkende knieën en al.
Wat als jij het gewoon ging doen?
Stel je voor dat jij dat vandaag ook eens probeert. Niet groots, niet radicaal. Gewoon… een eerste stap. Een e-mail versturen, een idee uitspreken, een fout maken….en door.
Niet wachten tot je minder bang bent. Maar bewegen mét de angst.
Want de waarheid is: de angst gaat niet eerst weg zodat je hét kunt gaan doen, je zilt hét moeten doen mét angst en ontdekken dat het wel mee viel. Dán pas gaat de angst weg
Waarom “gewoon doen” werkt (ook als je hoofd schreeuwt van niet)
Wanneer je in beweging komt, gebeurt er iets magisch:
De ruis in je hoofd wordt zachter
Je energie verandert
Je zelfvertrouwen groeit, niet omdat je alles perfect deed, maar omdat je gekozen hebt om te doen (mét angst)
Het mooie is hoe vaker je dit doet en het ziet als een leuke uitdagende oefening, hoe makkelijker het wordt en hoe sneller je van je angsten af bent! Net als een paard dat leert door gewoon te doen met vallen en opstaan, in vertrouwen op zijn omgeving.
Dus een kleine uitnodiging:
Doe iets waarvan je denkt dat je er nog niet klaar voor bent. Vandaag! Niet uitstellen want je angst gaat niet weg zodat jij het kan gaan doen, je angst gaat weg doordat je het doet!
Je doet het niet omdat het moet. Maar omdat het je vrijheid geeft. Want terwijl je hoofd aarzelt, weet je lijf al lang: “Dit kan ik. Ik hoef alleen te beginnen.”
Soms is de beste stap vooruit… gewoon een stap. Paarden weten het. Jij mag het ook weer leren.
