Wist je….

Wist je dat 25 tot 30 procent van de bevolking onveilig gehecht is?

Wist je dat hechtingsproblematiek niet hetzelfde is als hechtingsstoornis?

Wist je dat er verschillende vormen van hechtingsproblemen zijn?

Wist je dat hechtingsproblemen en hechtingsstoornis zich ontwikkelen in de eerste 4 jaar van ons leven?

 

We behandelen mensen met trauma en hechtingsproblemen

In ons therapie centrum behandelen we mensen met trauma en hechtingsproblemen. Wat trauma is daar kunnen we ons allemaal wel iets bij voorstellen. Een auto ongeluk of verschillende vormen van mishandeling,  een levensbedreigende ziekte, kortom alle heftige gebeurtenissen die je meemaakt in je leven kunnen zorgen voor trauma. Hechtingsproblemen komen altijd voort vanuit een traumatische ervaring, maar wat is hechting nu eigenlijk en welke relatie heeft hechting met bindingsangst en verlatingsangst?

In dit artikel neem ik je mee op reis door de wereld van onze hechting. Ik zal je vertellen wat hechting precies is, hoe het ontstaat, welke vormen er zijn en welk hulpaanbod wij hebben.

 

De hechtingstheorie

John Bowlby, een Britse psychoanalyticus, raakte geïnteresseerd in het concept van gehechtheid en ontwikkelde een theorie hierover. Hij vond dat we van nature aanleg hebben voor het ontwikkelen van banden. Deze banden zijn vooral gericht op mensen die ons veiligheid en bescherming bieden. Dit doen we omdat we anders niet overleven.

In recentere jaren identificeerde de psycholoog Mary Disnmore Ainsworth vier soorten gehechtheid: veilige hechting, vermijdende hechting, ambivalente hechting en gedesoriënteerde hechting (hechtingsstoornis)

Veilige hechting stelt ons in staat om sterke en emotionele banden te vormen. Onveilige hechting (vermijdende hechting, ambivalente hechting en gedesoriënteerde hechting) maakt het creëren van intieme banden met andere mensen moeilijker.

Veilige hechting

Hechting staat voor de sterke emotionele band die we creëren met de mensen om ons heen. In het begin van ons leven zijn dit onze ouders. Vanaf de conceptie en de periode in de baarmoeder zijn we volledig afhankelijk van de bescherming van onze moeder om te overleven. Alles wat zij meemaakt, denkt, ervaart, voelt en alles wat zij aan voeding of middelen tot zich neemt heeft invloed op onze ervaring van veiligheid. Ook als we geboren worden zijn we volledig afhankelijk voor ons overleven van onze ouders. Het is allemaal erg intens en zolang we ons veilig voelen is deze hechtingsperiode prachtig. Onze ouders doen er alles aan om ons veilig te houden en in onze behoeften te voorzien. Ze zijn beschikbaar en voorspelbaar en leren ons dat ze er altijd voor ons zijn, ook als ze even weg gaan. Als we veilig gehecht zijn hebben we al in de baarmoeder ervaren dat onze ouders onvoorwaardelijk van ons houden. Onze ouders hebben alles gegeven wat het we nodig hadden om prenataal te kunnen groeien en vormen. En later hebben ze alles gegeven wat we nodig hadden om op te groeien zoals eten en drinken maar ook warmte, liefde, knuffels en kusjes.

 

We ontdekten dat onze ouders nog steeds van ons houden ook al waren ze een keer boos, verdrietig of teleurgesteld. Hierdoor groeit ons basisvertrouwen en kunnen we gezonde relaties met anderen aangaan.

De manier waarop we gehecht zijn heeft invloed op de manier waarop we relaties met andere mensen ontwikkelen. Deze hechting laat diepe, bijna permanente sporen na. Op die manier zien we dat we in ons volwassen leven de hechtingsstijl uitleven die we in onze kindertijd hebben ontwikkeld. Vroegere relaties (meestal met onze ouders) hebben ons al verteld wat we wel of niet van andere mensen kunnen verwachten.

Wanneer in de baarmoeder of in de eerste levensjaren bleek dat het onveilig was voor ons om een emotionele band te creëren met onze ouders ontstaan er problemen in onze hechting.

 Onveilige hechting

Wanneer we ons als kind verwaarloosd of afgewezen voelen is het waarschijnlijker dat we banden van onveilige hechting zullen ontwikkelen. Zoals we net hebben gezien ben je afhankelijk van je ouders in de eerste jaren van je leven. Wanneer je onveilig gehecht bent betekende deze  afhankelijkheid vooral angst, onverschilligheid en onvoorspelbaarheid.

Als onze ouders zichtbaar afstandelijk waren of zelfs enige signalen van afwijzing naar ons lieten zien, of als ze te overbezorgd waren, kan het zijn dat we een onveilige hechting hebben ontwikkeld. We ervaren als kind dat er niet aan onze behoeftes wordt voldaan.  Dit veroorzaakt vervolgens angst of vermijding als een manier om onszelf te beschermen tegen verlating of onverschilligheid.

 

 

Vermijdende hechting

Wellicht hebben we geleerd dat uitingen van affectie irritatie teweegbrengen bij onze ouders. Dus beginnen we onze emoties binnen te houden en weg te stoppen. We zullen nauwelijks reageren of afstandelijk gaan reageren op situaties waarin ouders niet beschikbaar of bereikbaar zijn.

Ambivalente gehechtheid
Wanneer we als kind ervaren hebben dat dat onze omgeving erg onveilig was, ouders die buiten proportioneel en onvoorspelbaar reageren op onze behoeften, ervaren we chaos in onszelf. We zullen ons aan ouders vastklampen uit angst verlaten te worden (en het dus niet overleven).

 

Gedesorganiseerde hechting (hechtingsstoornis)

Hierbij is de hechting ernstig verstoord. Dit is een combinatie van de andere 2 onveilige hechtingsstijlen. Zo kunnen we als kind bijvoorbeeld hard huilen en om onze ouders roepen, maar bij hun terugkeer worden ze vermeden.

De effecten van een onveilige hechtingsstijl volgen je tot in je volwassen leven. Als je bent opgevoed onder zulke omstandigheden zul je als volwassenen niet zo goed in staat zijn om je emoties te uiten. Ook het voelen en identificeren van emoties zal lastig voor je zijn. Je zult wellicht herkennen dat je moeilijke gesprekken en emoties probeert te vermijden. Je gedraagt je misschien onverschillig naar anderen en je bent ambivalent over eigen emoties.

Dit komt vooral terug in liefdesrelatie, herkenbaar als verlatingsangst of bindingsangst. Daarover vertel ik in een volgend artikel meer.

Ook al leven we hechtingspatronen telkens in relaties uit, je kunt er ook iets aan doen! Binnen ons therapeutisch centrum gaan we kijken wat er in de baarmoeder en in de eerste kinderjaren is gebeurd waardoor jij je nu zo voelt. Die gebeurtenissen ga je verwerken zodat je minder de behoefte hebt om je hechtingsstijl te leven. Ook krijg je ervaringsopdrachten waarin je voelt dat jij er mag zijn zoals je bent. Je wordt door ons gehoord en gezien in je behoeftes waarmee je stapje voor stapje oude patronen kunt loslaten en zodat je stevig in het leven komt te staan, gebrek aan zelfvertrouwen wordt herstelt en denken en voelen komt meer op één lijn.

We helpen je graag samen met de paarden!

Liefs,

Brenda

Aan de slag met je hechtingsproblematiek?

Boek je eerste sessie bij de paarden!