De zon komt op en ik loop direct luid roepend naar het hek als ik de autodeur hoor dichtslaan! Daar zijn ze, eindelijk!!! Ik heb honger dus ik loop een beetje te ijsberen en te roepen dat ze een beetje op moeten schieten. Ik was altijd de leider van mijn kudde tot dat die grote zwarte lummel hier kwam… Tttss wat staat hij daar trouwens stoer te doen… ooo jee hij komt op me af, oké dan, ik ga al aan de kant doe maar rustig hoor. Nou waar blijven ze nou! Ik zal nog eens roepen!
Als ze hooi komen brengen wil ik het liefst alsnog de eerste zijn die eet. Maar dat grote zwarte monster is me telkens voor. Nee ik mag hem niet zo die Zorro! Mmm… nomnomnom… eigenlijk sta ik hier ook best goed te eten trouwens.
Brenda komt onze paddock binnen en ik loop meteen naar haar toe. Ik ben haar eerste paard dus we hebben een speciale band. Ik vind haar zo lief dat ik het liefst de hele dag naar haar zou willen kijken. Dus dat doe ik dan ook regelmatig. Ze laat me altijd duidelijk weten wat wel en niet kan en of ik iets goed doe of niet en dat vind ik wel prettig. Ik ben eigenlijk best onzeker als ik heel eerlijk ben. Wacht eens… ze is niet alleen… wie heeft ze nou weer meegenomen? Aaa die ken ik… oo nee… toch niet… aa nee hè moet dat echt? Waarom kan Brenda niet gewoon mijn halster omdoen. Schiet toch op!! “Yellow doe eens rustig”, hoor ik Brenda zeggen. Zucht…. oké dan… maar ik wil wel de vaart erin hoor anders word ik echt ongeduldig. Ik kan zo moeilijk stil staan. Oké hehe we gaan… oo we gaan naar de bak. Dat is mooi want dan kan ik dat grassprietje hier nog even meepikken. Lekker!!!!
Ik vind het altijd zo fijn als we naar de bak gaan want dan laten ze me altijd even gras eten. Als ik geluk heb soms wel een hele sessie, mwhahaha! Ik weet precies hoe ik dat voor elkaar krijg. De vrouw die me meeneemt stopt omdat ik ga eten. Haha! Deze sessie blijf ik hier lekker staan, dat weet ik. Ik voel dat deze vrouw wel aan het touw trekt maar diep van binnen voelt ze zich niet zeker. Ik hoor haar hartslag versnellen en ze staat in elkaar gedoken Ze vertelt tegen Brenda dat ze zich niet gezien voelt en dat herkent ze ook in haar dagelijks leven. Mm ja… dat snap ik wel… Ze maakt zich ook zo klein. Ze neemt zo weinig ruimte in dat ik heel dichtbij kan komen. Het lijkt bijna alsof ze er niet is en ik maak dankbaar van deze gelegenheid gebruik om lekker door te snakken. Hahah kijk die grote zwarte nu eens jaloers kijken! De vrouw staat ineens voor me… wat zou ze van me willen? Volgens mij sta ik hier goed hoor. Omdat ik zelf eigenlijk onzeker ben houd ik extra van duidelijkheid van anderen.
Ik hoor Brenda tegen de dame zeggen dat ze haar focus te veel bij mij heeft. Dat snap ik wel, ik ben ook zo knap! Hahaha! Dat zegt Brenda tenminste altijd tegen mij. Maar nu bedoelt ze denk ik toch iets anders. De vrouw heeft haar aandacht opeens van mij afgewend en naar de bak gericht. Goh.. dat is interessant, wat zou daar zijn? Ik zie dat ze zich groter maakt en haar ademhaling rustiger en regelmatig is en ik merk dat ik me wat veiliger voel in haar bijzijn. Misschien weet ze toch wel beter dan ik wat slim is in deze situatie? Ik voel de druk op het touw toenemen. Maar wacht eens… als ik met jou meega dan moet ik het overheerlijke gras achter laten. Dat wil ik niet!!! Nee, nee, nee!! Ik kijk wanhopig naar Brenda, moet dit echt? Brenda zegt tegen de vrouw dat ze door moet zetten als ze haar doel wil bereiken. Oké, ik kan zo ook eten. Ik voel dat het belangrijk is om aan te sluiten. Ze is niet voor niks zo vastberaden deze dame, ze staat rechtop, ze heeft focus en ook haar innerlijk is rustig en kalm. Ik kan niet anders dan concluderen dat zij het leiderschap overneemt dus loop ik mee. Eenmaal in de bak zie ik dat de vrouw blij is. Leuk!! Ik schuur lekker tegen haar aan want die ruimte is er weer. Ze zegt ook dat ze het leuk vindt dat ik zo lekker dicht bij haar ben. Jaaaa dat vind ik ook en ik schuur nog wat beter… mmm heerlijk dit! Ik hoor de hartslag en ademhaling van de vrouw omhoog gaan. Haar gezicht kijkt niet meer blij, ze is klein in mijn ogen. Maar wat ze nou van mij wil? Ik hoor Brenda zeggen dat deze sessie over grenzen gaat en dat wat ik aan het doen ben daar mee te maken heeft. Brenda vraagt aan de vrouw of ze mijn geschuur nog leuk vindt. De vrouw antwoord van niet. “Wat maakt dan dat je je grens niet aan geeft”, vraagt Brenda. “Tja, ik weet niet hoe, en bij mensen weet ik dat ook niet”, zegt de dame. Brenda legt uit hoe ze dat kan oefenen. Ik ben er ondertussen weg van. Ik snap er niks van, schuren mag altijd aan kuddeleden die onder me staan.
Ik zie de vrouw een cirkel maken in de bak van paarse naar niets smakende uitvergrote wortels. Deze ken ik! Zo direct komt er een bak met voer en ik zie een klein mens heen en weer wiebelen in de cirkel. Dat betekend vast dat ik het voer mag komen halen. Dus ren ik haar cirkel binnen en steek mijn hoofd in de emmer. Yammie, dit smaakt echt heel goed!!! De vrouw trekt aan de emmer maar ja ik ben even aan het eten he, dus ik duw mijn neus er wat harder in, het is tenslotte nog niet op! De vrouw moet huilen en Brenda vraagt haar wat er nu gebeurd. Ik hoor de vrouw vertellen terwijl Brenda de emmer onder mijn neus weghaalt…. nou…. 1 hapje nog! Mag het echt niet? Het mag echt niet van brenda dus dan ga ik maar even in de bak scharrelen, misschien liggen daar nog verdwaalde stukjes. Terwijl Brenda de vrouw tips geeft hoor ik dat de bak met voer weer bij de dame is dus ik draai me snel om zodat ik een sprintje kan trekken… oo oeps… wacht eens… er is iets verandert. Er staat opeens een grote vrouw die haar voeten stevig op de grond heeft staan. Haar hartslag en ademhaling zijn kalm en regelmatig en ze kijkt me rustig maar strak aan. Uuuhhhmmm… haha… tja eens kijken als ik op haar af kom of ze dan blijft staan. Ik hoor haar een duidelijke “nee” zeggen en haar lichaamstaal blijft hetzelfde. Mmm nou ik denk dat ze die bak zelf wil eten want ze heeft in deze situatie echt regie en leiderschap. Ik kan niet anders dan haar en haar bak met rust laten. Ze geeft het zo duidelijk aan. De vrouw straalt! “Oo dank je wel lieve yellow! Nu ik het gevoeld en ervaren heb kan ik dit eindelijk toepassen in mijn dagelijks leven”. De vrouw is blij en geeft mij de emmer! Dankbaar stop ik mijn neus er diep in… deze is nu van mij. Nomnomnom…. jij ook bedankt mompel ik nog met volle mond, maar ze is al weg.
