Ervaringsverhaal van Maree: de Burn-Out die mijn leven veranderde

Burn Out ervaringen

In mijn omgeving en zo ook bij 2Tango kom ik regelmatig mensen tegen die worstelen met een Burn Out. Opgebrand, uitgeblust… helemaal óp. Als ik die verhalen hoor raakt me dat, ik weet namelijk zó goed hoe het voelt. Ik, Maree, weet namelijk zó goed dat het zo’n worsteling is en ik weet namelijk zó goed dat het echt kan voelen alsof het voor altijd zo blijft voelen. Maar ik weet óók dat het echt op te lossen is en je er onwijs veel van kunt leren. Daarom wil ik graag met jullie mijn eigen burn out ervaringen delen.

Veel heftige gebeurtenissen

Mijn leven voelde al een aantal jaar niet meer alsof ik zelf de controle in handen had. Dat was namelijk ook niet zo. Er gebeurde onwijs veel in een aantal jaar met mensen en dieren die heel dicht bij me stonden. Mensen en dieren die me heel dierbaar zijn. Ik wilde zo graag helpen, wat doen! Het weg nemen. Ervoor zorgen dat iedereen zich blij en gelukkig zou voelen. Ik vond dat ik er voor iedereen moest zijn, dat ik alle ballen in de lucht hoog moest houden.

Naast alle zorgen voor de mensen die ik zo lief had, had ik ook nog de zorg voor mezelf en mijn eigen leven. Ik vond dat ik alles goed moest doen, dat alles wat ik deed een perfect resultaat moest hebben, dat ik alles moest doen wat er aan mij gevraagd werd en ik vond vooral dat ik sterk moest zijn. Want hey, niemands leven gaat op rolletjes toch? En iedereen doet ook gewoon normaal. Dus ik ook.

Niet meer voelen

Ik  ging door, en door, en door. Maar jeetje, wat voelde het zwáár. Ik was doodmoe. Wanneer ik een moment had dat ik even tot mezelf kon komen, merkte ik steeds vaker dat ik overspoeld werd door emoties. Veel verdriet, boosheid, onmacht. Ik voelde dat ik al deze emoties niet kon verdragen naast alles wat ik van mezelf verwachtte. Dat was te veel, dat zou ervoor zorgen dat ik letterlijk zou knakken. Het was voor mij heel duidelijk: dat wilde ik niet. Dus ik besloot mijn rug nog rechter te maken, mijn schouders nog breder uit te bouwen en mijn veerkracht nog verder uit te graven. Ik besloot dat alle emoties er niet mochten zijn en vond in mijn eigen hoofd de UIT-knop voor alles wat ik voelde. Weg ermee.

Omgeving

Verschillende kanalen uit mijn omgeving gingen met me in gesprek. Zij merkten eerder op als ik, dat alles wat ik met me mee droeg eigenlijk véél te veel was. Er werd me gezegd ‘’Marée, het gewicht wat jij op je schouders draagt kan een kerel van honderdtwintig kilo niet eens één dag volhouden.’’ Ik lachte het weg. ‘’Dat valt nog mee toch? Ik ben er aan gewend. Dit is wat het is, het komt wel goed. Het gaat prima met me.’’ Was mijn antwoord. Ik was op de vlucht, op de vlucht van mezelf. Het liefst naar een plek zo ver mogelijk van mijn gevoel uit de buurt.

Mensen zeiden ‘’Marée, zou het niet verstandig zijn om hulp te gaan zoeken? Ik denk dat je het nodig hebt.’’ Ik raakte onwijs geïrriteerd van zulke opmerkingen. Vooral omdat ik ze steeds vaker hoorde. ‘’Nee! Ik heb geen hulp nodig! Ik kan het prima zelf.’’ Snauwde ik vaak terug. En weer sleepte ik mezelf door een aantal maanden heen.

En IK dan?

Ik merkte aan mezelf dat het me steeds minder goed lukte om alles weg te stoppen. Ik werd emotioneler, vaak boos, huilerig en enorm moe. Alles kostte me teveel moeite maar alsnog weigerde ik om toe te geven aan dat het me niet meer lukte. Ik sleepte mezelf overal heen, moest alles nog steeds goed doen en ik mocht vooral niet stoppen met het zorgen voor iedereen van mezelf. Maar de realiteit werd me steeds duidelijker… waar was ik gebleven in dit verhaal? Ik was mezelf volledig kwijt geraakt. Alle zorg die ik aan iedereen weg had gegeven was een letterlijk hapje van mezelf. Ik merkte dat ik steken liet vallen, ik kon het allemaal niet meer opbrengen.

KNAK

Op een ochtend kwam ik aan op mijn werk. Bibberig, ik zag wazig, was veel afgevallen, voelde me misselijk en zag er lijkbleek uit. Een collega vroeg me of alles wel goed met me ging en toen barstte ik in tranen uit. De deksel knalde met een groot geweld van de pot af en het lukte me gewoon niet meer om de deksel er weer op te draaien. Ik wílde de deksel er niet eens meer op draaien. Ik wilde alleen maar huilen naar huis… dus ik ben omgedraaid en gegaan. Ik ben daar nooit meer terug gekomen. Huilend in de bus, huilend op de fiets en uiteindelijk huilend thuis op de bank gevallen. Mijn lijf was he-le-maal OP. Leeg. Er zat helemaal niks meer in.

Toegeven

Wat een rollercoaster was die week. Het moment waarop alles er eindelijk mocht zijn. Het moment waarop mijn lijf eindelijk voor mij besloot dat het genoeg was geweest met uitbuiten van mezelf. Het moment waarop ik eindelijk kon toegeven aan mezelf dat het écht niet goed met me ging. Het eindelijk echte toegeven aan mezelf dat ik zelfs geen reserves meer over had ik mijn potje… wat vond ik dát heftig. Wat een ontdekkingen waren dat allemaal!

Gek genoeg reageerde mijn omgeving helemaal niet verbaasd. Ze hadden het allemaal zien aankomen, ze hadden me allemaal al eerder geprobeerd te waarschuwen maar ik had niet willen luisteren. Dat verbaasde me zo enorm. Hoe konden zij dat gezien hebben en ik zelf niet? Terwijl het over mezelf gaat!? Daarmee werd ik echt met mijn neus op de feiten gedrukt. Zo confronterend. Ik was het contact met mezelf helemaal kwijt geraakt. Ik wist niet meer wie ik was en wat ik wilde.

Hulp bij mijn burn out ervaringen

De huisarts gaf me de stempel Burn Out. ‘’Heb je daar wel eens van gehoord?’’ vroeg ze aan me. ‘’Uh, ja… maar dat is toch helemaal niet iets voor mensen van mijn leeftijd?’’ vroeg ik. Het antwoord luidde van wel. Het bleek zelfs iets te zijn wat steeds vaker voor komt bij mensen in de twintig. Ik schrok me rot. Toen ik naar huis liep gingen mijn gedachtes razendsnel. Ik een Burn Out? Ik kon het bijna niet geloven en ging direct op zoek naar informatie op internet. Ik las daar veel over de burn out ervaringen van andere mensen, wat een herkenning!

En wat besefte ik me ineens ook dat ik al die signalen die daar zo netjes in een rijtje stonden had gemist. Ik besloot dat ik hulp moest gaan zoeken. Maar waar begin je met zoeken? Er is zo’n groot scala aan hulpverleners en verschillende soorten therapieën. Wat past nou bij mij en wat wil ik ermee bereiken? Ook dat duurde even, de zoektocht. Ook dat mocht er  eindelijk van mezelf zijn, het gewoon even niet weten.

De psycholoog

Ik ben een half jaar gestopt met alles. Geen werk, geen school, geen verplichtingen. Vooral veel gerust. Ik heb enorm veel geslapen en me enorm rot gevoeld. Eindelijk was de tijd daar dat ik alles kon doorvoelen. Wat een ontdekking ook dat er zo veel was! Het verbaasde mezelf hoe ik dit allemaal weg had kunnen stoppen. Mijn zoektocht voor hulp leidde naar een psycholoog een stukje boven Zwolle. Ik had goede verhalen gehoord over haar en het voelde als de plek waar ik moest zijn. Ik vond het eindelijk tijd om naar mijn gevoel te luisteren, zelfs als dat me zo ver het land in leidde. Ik ben een half jaar bij haar in behandeling geweest. Ik vond het fijn.. het praten over alles hielp me om de  druk van de ketel te halen en ze had goede tips.

Toch had ik wel een klein gevoel dat ik wat miste. Dat ik vond dat we niet écht de diepte in gingen en dat we niet genoeg keken naar de oorzaak van mijn klachten. Toch voelde ik me wat beter, wat sterker en na een half jaar besloten we samen dat het genoeg was geweest. Het leek echt beter met me te gaan.

Wat maanden later….

Ik was opgelucht de eerste tijd. Maar toch merkte ik aan mezelf dat ik me steeds weer een beetje slechter begon te voelen. Weer zoveel moe, prikkelbaar, buikpijn, gestrest. Allemaal symptomen die ik herkende van vóór mijn Burn Out.  Een tijd lang heb ik hiermee rond gelopen in de hoop dat het weg zou trekken maar alles werd alleen maar weer erger. Liever wilde ik er niet aan geloven.  Maar ik wist ook dat ik mezelf plechtig beloofd had om mezelf nooit meer zo in de steek te laten. Dus ik zocht weer hulp, wederom voor hele sterke Burn out ervaringen en klachten.

(tekst gaat verder onder de foto)

2Tango en therapie bij burn out ervaringen

Brenda kwam op mijn pad met haar prachtige bedrijf. Ik zocht een plekje om paard te rijden en kwam om die reden voor het eerst over de vloer bij 2Tango. Het paardrijden gaf me rust, maar mijn oog viel direct op het werk wat hier gedaan werd. Therapie met behulp van paarden!? Ik kon bijna mijn ogen niet geloven als echt paardenmeisje. Wat lijkt me dat geweldig! Ik voelde aan alles dat dit de plek zou zijn waar ik af zou gaan rekenen met mijn Burn out ervaringen.  De eerste afspraak was zo gemaakt en zo geschiedde…

Therapie met de hulp van paarden

Het traject wat ik startte bij Brenda en haar paarden was op zijn zachtst gezegd bijzonder confronterend.  Paarden hebben de bijzondere kracht jouw (on)bewuste energie en gedrag te spiegelen en je op een hele duidelijke (maar toch liefdevolle) manier. Ze geven je zonder oordeel, feedback op je gedrag, je handelen en je patronen. Dit geeft op een hele veilige manier diepgaand inzicht in hoe je functioneert. Paarden zijn hele bijzondere therapeuten en coaches. Zonder er een goed of fout aan te verbinden, laten ze zien wat zij voelen bij jouw gedrag en jouw houding.

Paarden zijn prooi- en kuddedieren. Om te overleven moeten zij gevoelens en intenties van anderen interpreteren en daarop reageren. Deze eigenschappen worden gebruikt bij  therapie geven  met paarden. Het omgaan met paarden biedt een hele snelle bewustwording. Therapie met paarden is een hele doeltreffende manier om inzicht te krijgen in het je eigen gedrag. Het mooie aan therapie met paarden is dat je direct een gedragsverandering bij het paard ziet wanneer je je eigen gedragingen, gedachten of emoties (h)erkent en verandert.

Hierdoor worden de besproken thema’s en onderwerpen zichtbaar en komt het bewustwordings- en veranderingsproces veel sneller op gang. Alles wat je tijdens de paardentherapie leert kan je op die manier inzetten in de praktijk.
Ik voelde al na de eerste sessie dat er enorm veel in werking gezet werd en ik als een spons de inzichten die ik opdeed met de hulp van het paard, in me opzoog en ermee aan de slag ging. Ik deed veel schokkende ontdekkingen over mezelf.

Traject

Brenda vroeg me na de eerste keer om een tijdlijn te maken vanaf baby tot nu. Op die tijdlijn moest ik verschillende momenten markeren waar er heftige gebeurtenissen plaats hadden gevonden in mijn leven waar nog lading op zat.  In de eerste instantie dacht ik wel dat er een paar puntjes zouden zijn, maar toen ik er eenmaal aan ging zitten besefte ik me dat ik rond liep met veel onverwerkte trauma’s die ervoor zorgden dat ik in bepaalde patronen, gedachtes en gevoelens vast zat. Met die tijdlijn zijn we aan de slag gegaan op verschillende fronten. We hebben bijvoorbeeld veel gewerkt aan het verwerken van moeilijke gebeurtenissen middels trauma verwerking. Ik merkte op dat dit iets was wat ik enorm gemist had bij de psycholoog. Het échte duiken in de oorzaak van mijn klachten en het verwerken daarvan.

De paarden

De 2Tango Trauma Therapie heeft me echt geholpen om veel burn out ervaringen te verwerken. Dat zorgt er nu voor dat ik geen last meer heb van die onverwerkte trauma’s en dat alles een plekje heeft gekregen.  Deze trauma verwerking gebeurt wanneer je op het paard zit, zonder zadel. Het paard weerspiegelt je lijf. Dat zorgt er dus voor dat je niet kunt weg vluchten van allerlei emoties. Het paard geeft het direct aan je terug middels zijn gedrag.

Naast dat het paard jou voorziet van liefdevolle feedback is het ook enorm fijn dat je op zijn sterke rug mag zitten. Hij dráágt je daadwerkelijk op een moment dat het heel zwaar is voor je. Paarden zijn heel sterk, zacht en lief, zij kunnen je helpen bij het verwerken van jouw burn out ervaringen. Ze steunen je onvoorwaardelijk en zorgen ervoor dat je je niet alleen voelt. Zij zijn er met jou en voor jou.

Grenzen

Wat een van mijn grootste ontdekkingen was, was dat ik schijnbaar helemaal niet goed ben in grenzen aangeven. Toen Brenda me vertelde dat we met grenzen aan de slag zouden gaan, was mijn antwoord direct “O, maar dat kan ik goed!’’ Wat was dat thuis komen van een koude kermis zeg! Ik moest mijn grenzen zichtbaar op de grond neerleggen met buizen en mijn persoonlijke ruimte (een bak met wortels) daarbinnen bewaken. Dat wordt een eitje, dacht ik….

Yellow denderde op me af en het leek eigenlijk alsof hij me niet eens zag staan?  Schijnbaar heb ik altijd gedacht dat  ik mijn grens goed aangeef omdat ik gebekt ben. Yellow denderde zo over mijn grenzen heen die op de grond lagen. Ik voelde veel onbegrip. Schijnbaar bijt ik wel van me af maar neem ik toch niet mijn ruimte in met volle overtuiging. Terwijl ik daar stond en Yellow uit mijn zone moest houden voelde ik me helemaal niet zeker. Ik wist wel dat ik het wilde, ik probeerde het uit te stralen en aan hem te laten merken maar hij luisterde niet.

Deze situatie was zo herkenbaar voor mij in mijn dagelijks leven. Dit is wat er dus ook gebeurd is in de aanloop naar mijn Burn Out. Ik zag ineens dat ik  mijn eigen grenzen niet goed bewaakt heb en geen ‘nee’ heb durven zeggen.  Ik probeerde Yellow buiten mijn grens te houden en stapte daarmee letterlijk óver de buizen heen. Brenda benoemde direct heel scherp ‘’Nu stap je over je eigen grens heen, is dat herkenbaar voor je?’’ Het was alsof ik een klap in mijn gezicht kreeg. JA dat is herkenbaar ja. Wauw, ik neem dus zelfs mijn eigen grenzen niet eens serieus? Hoe kan een ander dat dan wel doen? Ik voelde me uit balans, boos, verdrietig. Niet in mijn kracht. En toen ineens….. het besef.

Mijn grenzen

Dit is MIJN ruimte. MIJN wortels. MIJN grenzen. MIJN veiligheid. Alles hier is van MIJ. En JIJ moet ermee dealen. IK bepaal.  Toen dat gevoel over me kwam voelde ik meteen mijn voeten landen op de grond, de tornado in mijn lijf zetten zich om in een cirkel van kracht in mijn centrum. Toen lukte het me om dit ook aan Yellow duidelijk te maken. Het voelde heerlijk toen IK degene was die de touwtjes in handen had in plaats van hij. Ik voelde me zo krachtig. Mijn voeten op de grond, net alsof ik wortel schoot. Yellow droop boos af, hij luisterde. Hij zag mij, hoorde mij en begreep me. Dat maakte me emotioneel. Eindelijk had ik mezelf gezien. Eindelijk had ik mezelf serieus genomen.
Dit was voor mij zo life changing.

Werken aan mezelf

Een periode volgde daarop waarin ik hard aan de slag ben gegaan met de nieuwe inzichten die ik op heb gedaan in de therapie.  Het was een pad wat liep over pieken en dalen. Soms was het geweldig en voelde ik me on top of the world, soms was het helemaal niet leuk en enorm confronterend. Ik moest al mijn Burn out ervaringen recht aan kijken, met de hulp van de paarden. Juist de spiegel die de paarden je continue voorhouden zorgt er echt voor dat je enorm kunt groeien. Stapje voor stapje merkte ik dat ik nu écht aan het afrekenen was met mijn Burn out. Niet ermee leren leven, maar alles verwerken en mezelf ontpoppen tot de beste versie van mezelf.

Ik voel me GOED!

Na het afronden van het traject bij 2Tango kan ik eindelijk echt zeggen dat ik me weer helemaal lekker in mijn vel voel. Ik heb zo ontzettend veel geleerd over mezelf. De paarden hebben precies gespiegeld wat er binnen in mij leefde, door mij dit terug te geven kon ik er meteen mee aan de slag. Ik heb hele vervelende gebeurtenissen verwerkt die mij jarenlang (onbewust) onwijs belemmerd hebben, ik voel me veel vrijer. Ik heb geleerd hoe ik goed voor mezelf kan zorgen en dat het me niets oplevert om alles weg te geven en mezelf te vergeten. Ik heb geleerd dat het helemaal oké is om mijn grenzen aan te  geven aan anderen én aan mezelf.

Luisteren naar je stemmetje van  binnen is het grootste cadeau wat je jezelf kunt geven. Wat was mijn hele Burn Out een ontzettend waardevolle les van mijn leven. Achteraf kan ik zeggen dat ik dankbaar ben voor de hele ervaring, uiteraard voelde het absoluut niet zo toen. Ik voel me blij,  ik voel me energiek, ik voel me gelukkig, ik voel me GOED!

Als therapeut help ik jou met jouw Burn out ervaringen

Mijn Burn Out ervaring heeft me nog iets heel speciaals opgeleverd. Niet alleen dat ik veel dichter bij mezelf ben gekomen, maar ook de drive van willen najagen van mijn dromen. Ik ben gestopt met werken in het onderwijs, ik voelde dat ik daar echt geen energie meer van kreeg en dat het me leeg zoog.  Ik kwam tot de ontdekking dat ik het therapie geven met paarden zó ontzettend mooi, speciaal en bijzonder vond dat het mijn droom werd om dit zelf ook te gaan doen.  Ik heb immers zelf ervaren hoe het je enorm kan helpen en wat voor bijzondere resultaten het heeft. Ik ben een opleiding gaan volgen hiervoor en ervaar nu iedere dag dat het écht kunnen helpen, mij het aller beste gevoel geeft van de wereld.

De combinatie maken tussen mens en dier is voor mij onbeschrijfelijk.  Doordat ik hetzelfde pad heb bewandeld als mijn cliënten ben ik er van overtuigd dat dat heel veel bijdraagt aan mijn kwaliteit als therapeut. Het is mijn droom om cliënten net zo goed en fijn te begeleiden samen met onze paarden, zoals ik begeleid ben. Ik wil mensen helpen bij het verwerken van opgedane burn out ervaringen. Het ontwikkelen van zelfliefde gun ik werkelijk iedereen. Klik hier om meer te lezen over mij en mijn collega’s.